Mój syn Leon :) Pierwsze ojcowskie kilometry i 8 tys. w tym roku.

Czwartek, 29 grudnia 2011 · dodano: 29.12.2011 | Komentarze 13

21.XII.2011 - urodził się nasz synek Leon. Po 20 godzinach porodu udało się, choć łatwo nie było. Wszystko OK! Ważył 4kg, silny, duży, głośny, zdrowy (10/10 punktów w skali Agpar). Tylko się cieszyć :)
W wigilię rano z żoną wróciliśmy do domu. Świąt w tradycyjnym znaczeniu tym roku nie miałem, mieliśmy za to jedno wielkie "święto pieluchy".
Teraz ma już tydzień, nie sprawia problemów. Nie płacze bez powodu. Jest wręcz idealnym dzieckiem. Spodziewałem się, że pierwsze dni bycia rodzicem będą trudniejsze. Jedynie ciężko wyspać się w nocy, wiadomo trzeba wstawać, ale przez te kilka dni nauczyłem się odsypiać w dzień.

Leonek. Mam 1 dzień... niecały. © Petroslavrz

Leon. Mam już tydzień... jestem grzeczny i śpię, więc tatuś będzie mógł jeździć :P © Petroslavrz

Dystans: z 10 dni (w tym z dzisiejszym). Głównie urzędowe sprawy, wszystko związane z dzieckiem. Raz wziąłem samochód, lecz po kilkukrotnym staniu w korku i krążeniu w centrum Rzeszowa w poszukiwaniu miejsc do parkowania moje nerwy były tak zszargane, że postanowiłem resztę spraw załatwić z pomocą roweru. Tak naprawdę zamiast samochodem mogłem iść pieszo i pewnie byłoby szybciej.
Dziś wizyta u żony na uczelni, ostatnie druczki do podpisu w pracy i mam wolne do 23 stycznia. Nieco odpocznę bo od września miałem przechlapane.

Podjechałem również zobaczyć nowo-otwarte przejście podziemne pod al. Powstańców Warszawy. Gdy po zrobieniu zdjęcia chowałem aparat minął mnie Miciu, który jak czytałem wcześniej na jego blogu jechał walczyć o swoje 10 tys. km w tym roku.

Tunel pod aleją Powstańców Warszawy... po drugiej jechał Miciu, widać jego lampkę :) © Petroslavrz

Sądziłem, że po narodzinach syna nie będę jeździł gdzieś do lutego czy marca. Wszystko jednak układa się tak świetnie, dzidziuś jest tak bezproblemowy (odpukać!), że żona nie ma nic przeciwko bym czasem gdzieś pojeździł z sam czy chłopakami. Zresztą myślę, że za jakiś w końcu i z nią będę mógł wybrać się w jakąś trasę (przez całą ciąże nie wsiadła na rower).
Teraz już do końca życia ojcostwo będzie dla mnie priorytetem (i zawsze było moim marzeniem, powołaniem?). Aczkolwiek okazuje się, że chyba można połączyć je z innymi swoimi pasjami i nie oznacza totalnego zaprzestania dotychczasowego życia.